ANLATIM TEKNİKLERİ 3

—Tartışma:

—Öğrencilerin bir konu ya da herhangi bir sorun hakkında düşünmelerini  ve düşüncelerini  ifade etmelerini sağlamak, konu hakkında başkalarının görüşlerini öğrenmek için görüş ve düşüncelerini karşılıklı diyalog şeklinde ortaya koydukları bir yöntemdir.

—Tartışma yönteminin faydaları şunlardır:

—Öğrencilerin konu hakkında düşünmelerini ve düşüncelerini ifade etmelerini sağlama.

—İyi anlaşılmayan noktaları açıklama.

—Konuların tekrarı ile pekiştirilmesini sağlama.

—Bir  probleme çözüm önerileri sunma.

—Değerlendirme yapma.

—Eleştirel ve yaratıcı düşünme becerilerini geliştirme.

—Öğrencilere demokratik tutum kazandırma.

—Öğrencilere karşılıklı anlayış ve hoşgörü içerisinde olaylara farklı bakış açısı ve yorum getirmelerini sağlama.

—Öğrencilerin kendilerini ifade etme ve dil becerilerini geliştirmek gibi faydaları vardır.

—Ders süresinin tamamı tartışmaya ayrılmaz.

—Sadece ders süresinin belli bir bölümü tartışmaya ayrılır.

—Tartışma en az iki kişi arasında yapılır.

—Bu sayı tartışma tekniğinin özelliğine göre değişiklik gösterebilir.

—Tüm sınıfla da yapılabilir.

—Bu yöntem daha çok bir konunun kavranması aşamasında karşılıklı görüşler ortaya konulurken kullanılır.

—Hem bilişsel ( kavrama ve üzeri ) hem de duyuşsal (saygı-hoşgörü gibi) hedefleri kazandırır.

—Öğrenciler birbirlerinin deneyimlerinden faydalanır.

—Çünkü öğrencilere geçmiş yaşantılarından örnekler vermelerine olanak sağlar.

—Konu hakkında bilgi ve deneyim kazanmalarını sağlar.

—Öğrencilerin dinleme ve konuşma yeteneğini geliştirir.

—Öğretmen- öğrenci ve öğrenci-öğrenci etkileşimi söz konusudur.

—İletişim çok yönlüdür.

—Tartışma yöntemi en az kavrama ve üzeri (analiz, sentez, değerlendirme) hedeflerin kazandırılmasında kullanılır.

—Tartışmanın amaç ve kapsamı iyi belirlenmeli ve öğrenciler önceden hazırlanmalıdır.

—Çünkü öğrencilerin tartışılacak konuyla ilgili ön bilgilere sahip olması gerekir.

—Öğrenciler bir problemin ya da konunun değişik yönlerini görürler.

—Sınırlılıkları:

—Hedefinden sapabilir, ortam gerginleşebilir, konu dağılabilir.

—Her öğrenci katılmak istemeyebilir ya da her öğrencinin tartışmalara katılımı aynı olmayabilir.

—Zaman alıcıdır, kalabalık gruplarda uygulamak zordur.

—İyi yönetilmezse öğrenciler arasında yarış, rekabet gibi olumsuz duygular gelişebilir.

—Tartışma yöntemi uygulanırken tartışmacılar birbirlerinin yüzlerini görecek şekilde oturmalıdır.

—Tartışma teknikleri:

—Büyük grup tartışması:

—Sınıf mevcudunun az olması durumunda bütün sınıfın katılımıyla yapılan tartışmadır.

—Sınıftaki öğrenci sayısı daha küçük gruplara bölünmeyecek kadar az ise kullanılır.

—Tartışmanın yürütücüsü öğretmen ya da konuya hakim olan bir öğrenci de olabilir.

—Öğretmen sorular sorarak  öğrencilerin görüşlerini ifade etmelerini sağlar ve öğrencilerin konuyu daha iyi  anlamaları için sık sık özetler.

—Görüş geliştirme, altı şapkalı düşünme gibi teknikler tüm sınıfın katılımıyla yapılan büyük grup tartışmasına örnek olarak verilebilir.

—Küçük grup tartışması:

—Sınıf mevcudu çok ise sınıf çok kalabalık ve aynı anda herkesin tartışmaya katılımının sağlanamadığı durumlarda, sınıf küçük gruplara bölünerek uygulanan tartışmadır.

—Her gruba bir başkan seçilir ve öğretmen gruplar arasında dolaşarak grupları tartışma konusu üzerine yönlendirir.

—Tartışma sonunda her grup elde ettiği sonuçlarını sınıfta raporlaştırmalıdır.

—Küçük grup tartışmasında öğrenci-öğrenci etkileşimi büyük grup tartışmasına göre daha fazla olur.

—Amaç daha fazla öğrenci katılımını sağlamaktır.

—Küçük grup tartışmasına vızıltı (Buzz) ya da fısıltı grupları da denir.

—Vızıltı (fısıltı/buzz) grupları:

—Sınıf küçük gruplara bölünerek grupların öğrenci sayısı kadar dakika konuşma yapmasıyla gerçekleşir.

—Kısa süreli tartışma grupları da denir.

—Öğretmen yönlendirici konumdadır.

—Grup sözcüleri tartışma sonucunu sınıfta paylaşır.

—Münazara (Savlı tartışma):

—Bir konunun sadece iki taraflı yönünün ( iki zıt yönü), sınıta sadece iki grup tarafından , dinleyiciler ve jüri önünde tez-antitez şeklinde ele alınarak tartışılmasıdır.

—Münazarada savunulan görüşlerin bilimsel olması önemli değildir.

—Söz ustalığı ve hazır cevaplılık önemlidir.

—Münazarada kazanan ve ya kaybeden taraf vardır.

—Kazanan ve ya kaybeden tarafı jüri belirler.

—Sempozyum (Bilgi şöleni):

—Bilimsel,sanatsal ve düşünsel ağırlıklı konuların uzman bir grup tarafından bilgi sunumuna dayanan tekniktir.

—Her bir konuşmacı konunun başka bir boyutu hakkında sunum yapar.

—Uzman kişilerin düzenleme kuruluna çoğu zaman yazılı olarak sundukları konuşmalarına tebliğ ya da bildiri denir.

—Sempozyumda uzmanlık şarttır.

—Grup üyeleri kesinlikle alan uzmanı olmalıdır.

—Her uzmanın sunusu bittikten sonra hem gruptaki diğer uzmanlar hem de seyirciler sunum yapan kişiye soru sorabilirler. 

—Panel:

—Belli bir konuda, bir başkan ve 3-6 kişiden oluşan  konuşmacı grubun bir konunun farklı boyutlarının dinleyicilerin önünde kendi aralarında sohbet havasında tartışma yapılmasına dayanan bir tekniktir.

—Zıt panel:

—Sınıfta işlenen konuların tekrarı ve pekiştirilmesi yeni fikirlerin ortaya çıkarılması, konuların gözden geçirilmesi ve yanılgıların düzeltilmesi için kullanılır.

—Kollegyum:

—Kollegyum iki şekilde uygulanır:

—Kollegyum panele büyük benzerlik gösterir. Fakat bu teknikte iki panel grubu vardır.Gruplardan biri uzman grup (kaynak grup) diğeri ise öğrenci grubudur.

—Kollegyum sınıf alanında uzman misafir konuşmacıların getirilmesi şeklinde de uygulanır.Buna uzman daveti de denir.